Od marzeń do realizacji – historia młodej pisarki z powiatu otwockiego

To historia, która powstała z pasji do literatury i determinacji, by marzenia o pisaniu przekształcić w rzeczywistość. Patrycja Czarnecka, choć na co dzień związana z branżą beauty, z powodzeniem rozwija swoje literackie skrzydła, oferując czytelnikom historię pełną emocji, wyzwań i walki o lepsze jutro.

Literackie początki: Od zeszytów po powieść

Historia Patrycji Czarneckiej jako pisarki sięga czasów jej nastoletniości. Już jako czternastolatka zaczęła pisać krótkie opowiadania, które zapełniały szkolne zeszyty. Pisanie było dla niej nie tylko formą wyrażania siebie, ale także ucieczką w świat wyobraźni, gdzie mogła tworzyć i kształtować historie według własnych zasad. 

Jednak droga do realizacji tego marzenia nie była prosta. Choć pisanie od zawsze było dla Patrycji ważne, życie nie zawsze pozwalało jej na pełne poświęcenie się tej pasji. Dopiero po latach znalazła przestrzeń, by wrócić do tego, co kochała od młodości – do pisania. Przełomowym momentem okazało się odkrycie zapisków z dawnych lat, w których znajdowała się postać Judy – bohaterki, która miała stać się centralną postacią jej debiutanckiej powieści.

Inspiracje i narodziny „Niezłomnych”

Przeglądając stare notatki, Patrycja natknęła się na opis postaci Judy – upartej, pewnej siebie dziewczyny, której charakter już na pierwszy rzut oka przyciągał uwagę. Choć Judy była jedynie szkicem, nieprzypisanym do żadnej konkretnej historii, autorka od razu poczuła, że ta postać zasługuje na coś więcej. „Wiedziałam, że muszę dać jej cały świat” – wspomina Patrycja, podkreślając, że Judy stała się iskrą, która zapaliła ogień do stworzenia powieści.

Jednak sam pomysł na fabułę ewoluował z czasem. Pierwotnie, Drake – druga główna postać w „Niezłomnych” – miał być zawodnikiem baseballu. Jednak autorka szybko zorientowała się, że nie jest to kierunek, który chciałaby obrać. Podczas oglądania jednego z filmów o boksie, zainspirowała się światem tego sportu – pełnym emocji, determinacji i walki nie tylko na ringu, ale także w życiu codziennym. Tak oto narodziła się postać Drake’a Nortona – młodego, charyzmatycznego boksera, który w życiu Judy odegrał nieoczekiwaną rolę.

Proces twórczy: Bez rutyny, ale z pasją

Choć inspiracja była silna, proces twórczy okazał się pełen wyzwań. Patrycja przyznaje, że pisanie „Niezłomnych” nie było łatwe. Pierwsze kilka rozdziałów powstało szybko, w niemal nieprzerwanym ciągu, ale potem praca nad książką utknęła na dłuższy czas. Rękopis trafił do szuflady, gdzie czekał na odpowiedni moment, by autorka ponownie pochyliła się nad nim z pełnym zaangażowaniem. Ten moment nadszedł kilka lat później, kiedy Patrycja postanowiła wrócić do pisania na poważnie.

Dlaczego „Niezłomni”?

Jednym z ważniejszych elementów książki, który również przeszedł ciekawą ewolucję, był jej tytuł. Pierwotnie powieść miała nosić nazwę „Niedobrani”, co miało podkreślać pozorną niekompatybilność głównych bohaterów. Jednak w miarę rozwoju fabuły, autorka zaczęła dostrzegać, że ten tytuł nie oddaje w pełni tego, kim są jej bohaterowie.

Ostatecznie wybór padł na „Niezłomni” – tytuł, który idealnie oddaje esencję książki. Judy i Drake to postacie, które, mimo licznych przeszkód, z determinacją dążą do realizacji swoich celów. Ona, próbując uporać się z trudną przeszłością i odnaleźć swoje miejsce w życiu; on, walcząc o swoje marzenia i miejsce w świecie boksu. Oboje są niezłomni w swoich przekonaniach, nieustannie stawiając czoła wyzwaniom, jakie rzuca im los.

Emocje po ostatnim zdaniu

Zakończenie pisania powieści to dla każdego pisarza moment pełen emocji, a dla Patrycji Czarneckiej nie było inaczej. Kiedy napisała ostatnie zdanie „Niezłomnych”, poczuła mieszankę radości i ulgi, ale także pewien rodzaj smutku. „Och, nareszcie!” – przyznała szczerze, ale zaraz potem dodała, że choć cieszyła się z ukończenia pracy nad książką, czuła też, że zamyka pewien ważny etap w swoim życiu. Ta historia towarzyszyła jej przez lata, a zakończenie oznaczało konieczność pożegnania się z bohaterami, którzy stali się jej bliscy.

Jednak ten moment nie był końcem literackiej podróży Patrycji, a raczej początkiem nowego etapu.